Wszędzie zdarzają się awarie czy drobne usterki i z tym trzeba się liczyć. A w szczególności z kosztami ich naprawy. W przypadku nieruchomości wielomieszkaniowych w świetle prawa odpowiedzialność za instalacje i urządzenia w części wspólnej, ponosi Wspólnota Mieszkaniowa. Jej obowiązkiem jest naprawa, konserwacja i ich remonty. Warto jednak doprecyzować, gdzie kończy się część wspólna i zaczyna część prywatna poszczególnych instalacji.
Centralne ogrzewanie
W przypadku tej instalacji wszystkie piony i poziomy należą do części wspólnej. Podobnie jak „gałązki” zasilające i powrotne (przez które przepływa czynnik grzewczy) włącznie z zaworami grzejnikowymi oraz urządzeniami grzewczymi. Jeśli właściciel mieszkania planuje zmieniać położenie grzejników, wymieniać na nowe czy prowadzić inne prace przy instalacji grzewczej, ma obowiązek zgłosić to do Wspólnoty. Dopiero, gdy otrzyma zgodę, może ruszyć z pracami remontowymi. Zdarza się również, że Wspólnoty podejmują uchwały o wyłączeniu z części wspólnych grzejników i wtedy obowiązują przepisy przyjęte przez daną Wspólnotę.
Elektryczność
Koszty związane z utrzymaniem i naprawą instalacji elektrycznej od złącza kablowego do liczników mieszkaniowych ponosi Wspólnota. Oczywiście do obowiązków Wspólnoty należy również utrzymanie oświetlenia zewnętrznego, przymocowanego bezpośrednio do ścian budynku oraz obwodów administracyjnych w pomieszczeniach wspólnych jak choćby klatka schodowa. W tym miejscu warto wspomnieć o instalacji domofonowej. Ta w całości uznawana jest za część wspólną, jednak nie dotyczy to urządzeń, które znajdują się w lokalach.
Granica między częścią wspólną, a prywatną niekiedy bywa trudna do jednomyślnego rozstrzygnięcia, stąd też niezbędne jest dokładne sprecyzowanie odpowiedzialności za poszczególne elementy instalacji. Dzięki temu sprawa jest jasna dla wszystkich, a zarządcy nieruchomości nie muszą tracić czasu na rozstrzyganie niepotrzebnych sporów. Już niebawem wspomnimy również o pozostałych instalacjach.